Wodanseikenroute
- Ligging: Wolfheze (Gelderland, NL)
- Startplaats: Parking “Oude Korenstraat”
- Afstand: 4,4 km
- Bewijzering: blauw, slecht aangeduid – voornamelijk op rotsen geschilderd.
- Terrein: Gemengd bos, Heide
- Moeilijkheid: **
Terwijl grote broer op kamp is gaan de jongste kapoen en ik twee daagjes richting Gelderland voor wat quality-time!
Na de check-in in het hotel en de verkenning van de kamer, willen we eigenlijk gaan zwemmen. Maar het zwembad van het hotel zit volgens de Corona-richtlijnen van RIVM al vol dus besluiten we maar om even van het zonnetje te gaan genieten met een korte wandeling. Ons hotel is namelijk gelegen op de rand met het natuurgebied de Hoge Veluwe.
Vanop parking “Oude kloosterstraat” over het Fletcher hotel te Wolfsheze starten 2 korte wandelroutes. We kiezen de “blauwe” Wodanseikenroute, een wandeling van 4,4km die volgens het plan door natuurgebied de Lage Wolfheze loopt. Dit gebied bevat zowel heide als gemengd bos maar wordt ook nog eens verrijkt met archeologische en cultuurhistorische aspecten.
Als je je rustig houdt kan je hier ook best veel dieren spotten. Op deze heide zitten maar liefst zes van de zeven repetielsoorten die in Nederland in het wild leven. Maar ook zeer veel soorten vlinders, vogels, bijtjes, hommels en zelfs hertjes en everzwijnen!
Wij starten onze route op het einde van de parking. Echter is het wel een klein beetje gokken waar nu het blauwe pijltje staat. Geel en Rood in overvloed, aan een paaltje hangt nog wel een vervaagd grijzig vierkant – is dit blauw? Gelukkig vinden we iets verder een rots waar een mooi blauw driehoekje op staat.
Al snel komen we een bord tegen met meer informatie over laag- of Oud-Wolfheze. De weg vervolgt zich door een groot weiland waar enkele runderen rustig in de zon liggen te rusten. Volgens het informatieblaadje zouden er hier ook ergens schapen staan maar deze zien we niet.
Aan het begin van de Heide komen we aan een leuk bruggetje over de Heelsumsebeek. Deze sprengenbeek is ontstaan tussen 1600-1800 toen mensen met de hand de sprengenkop (de bron van deze beeksoorten) hebben uitgegraven tot aan het grondwater. Hierdoor kon het water energie leveren aan de watermolens.
Wanneer je een beetje geluk hebt, kan je in het heldere water de ringslangen zien zwemmen.
Halverwege de heide is er even weer wat verwarring ivm de route. Plots komt er nog een blauw pijltje bij, achteraf bleek dit de klompenroute te zijn. Hierdoor hebben we wel een klein stukje verkeerd gelopen.
Maar gelukkig vinden we snel ons pad weer terug. We komen enkele ruïnes tegen net als een aantal grafheuvels. De tocht door het laatste stukje heide verloopt zeer traag en muisstil, want in de verte spotten we een hertje. Dit willen we natuurlijk van zo dicht mogelijk kunnen bekijken.
De route loopt hierna via een steile helling weer het bos in. We volgen een droge beek en wat verder zien we dan de bekendste bomen van Nederland! Of toch volgens het bord aan onze kant van de beek. Want eerlijk gezegd vind ik het niet helemaal de moeite en zonder het bord zou ik gewoon voorbij deze eeuwenoude eiken zijn gelopen.
Daarna volgt nog een relatief vlak stuk met heel wat bramenstruiken en de daarbij horende nectarzoekende dieren.
